Morgen weer een dag is een korte, observerende documentaire over het hedendaagse straatbeeld. We richten ons op hoe mensen steeds meer het contact met elkaar verliezen. Door het gebruik van telefoons en koptelefoons raken we in onze eigen bubbel. We zijn fysiek nog wel samen, maar we zien elkaar niet meer echt.
De film stelt vragen over de balans tussen het collectief en het individu. Hoe gaan we om met elkaar in een samenleving die steeds verder individualiseert? Het is inmiddels normaal geworden dat iedereen zich afsluit met een scherm of koptelefoon, maar is dat eigenlijk wel normaal? Die vraag leggen we bij de kijker neer.
Deze korte documentaire maakte ik samen met medestudenten in het tweede jaar van mijn opleiding aan de HKU. We ontwikkelden het concept als collectief, waarbij ik me vooral richtte op de sound design en montage.